donmuş tarlalardan geçiyorduk bir vagonla şafakta
kızıl bir kanat havalandı karanlığın içinde
ve birden koşarak bir tavşan geçti yoldan
içimizden biri eliyle gösterdi bize
aradan çok zaman geçti. artık ikisi de sağ değil
ne tavşan, ne de tavşanı eliyle gösteren adam
ah sevgilim, nerdeler, nereye gidiyorlar
elin çakıp sönüşü, koşunun hızı, çakıl taşlarının hışırtısı
çektiğim acıdan değil, meraktan soruyorum.
czeslaw milosz
çev; cevat çapan
resim; e. munch
train smoke
