sabah işe gelirken, binanın hemen önündeki bahçede bulduğu avuç içi kadar kar suyu havuzunda yıkanan güvercine, "hey!" dedim, "üşüyeceksin!". hiç oralı olmadı. kanatlarını özenle yıkamaya devam etti. ve "hadi ordan! sen gir hadi o beton kafese, ne karışıyorsun bana!" dediğini duydum sanki. dediyse de haklı tabii... ben her zaman ciddi bulmuşumdur güvercinleri. o da öyle görünüyordu zaten. çekindim, başımı öne eğip uzaklaştım.
güzeldi de çok... acızık beyazları vardı ve neredeyse chagall tabloları kadar da maviydi...
not: fotoğraf makinam yanımda değildi maalesef. resim şuradan.
